گردشگری چیست؟
هیچ معنی ثابتی برای کلمه توریسم یا گردشگری وجود ندارد که همه آز آن استفاده کنند. تعاریف زیادی در طول سال‌ها برای این مفهوم استفاده شده که برخی از آن ها جهانشمول بوده و هر موقعیتی را شامل می‌شوند و برخی دیگر برای مقاصد خاص تری استفاده می‌شوند. برای مثال، سازمان‌های گردشگری مختلف اغلب تعاریفی را ارائه می‌دهند که نیاز‌های بخصوص از خودشان را برآورده می‌کند. تعریف کلی تر این مفهوم بر پایه کتاب گولدنر و ریچی (2006) بدین صورت آمده است:
” توریسم یا گردشگری را می‌توان بعنوان مجموع فرآیند‌ها، فعالیت‌ها و نتایج حاصل از ارتباط و تعامل بین گردشگر، تامین کنندگان گردشگری، کشور‌های میزبان، جوامع میزبان و محیط‌های پیرامون که در جذب، حمل و نقل، میزبانی و مدیریت گردشگر و سایر بازدید کنندگان دخیل هستند، تعریف کرد”
بر اساس تعریف ارائه شده در لغت نامه کمبریج، “توریسم کسب و کاری است که خدماتی مثل حمل و نقل، محل اسکان و پذیرایی را برای افرادی که در تعطیلات بسر میبرند فراهم می‌کند”. این در حالیست که در لغت نامه آکسفورد، توریسم عبارتست از “اداره و سازماندهی تجاری تعطیلات و بازدید از مناطق مورد علاقه”
گردشگری (توریسم) انبوه چیست؟
گردشگری انبوه عبارتست از بازدید تعداد زیادی از مردم از یک مقصد تفریحی در یک زمان. توسعه گردشگری انبوه موازی با توسعه و پیشرفت تکنولوژی است. سیستم حمل و نقل و اینترنت با پیشرفت چشمگیر خود در سال های گذشته، ارتباطات را سریع و آسان کرده اند که همین امر به گردشگران اجازه می‌دهد که از طریق اینترنت، برای محل اقامت خود در تعطیلات تحقیق کرده، محل مناسب را یافته، آن را رزرو و حتی پول آن را پرداخت کنند. بدین ترتیب، این روند به افزایش گردشگری انبوه کمک می‌کند حتی با اینکه پیشرفت تکنولوژی در صنعت حمل و نقل هم به انتقال تعداد زیادی از مردم به مکان‌های تفریحی در زمانی کوتاه کمک می‌کند و از این رو، تعداد بیشتری از مردم می‌توانند از مزایای اوقات فراغت خود لذت ببرند.
گردشگری انبوه به دلیل آثار منفی خود در سراسر جهان، همواره مورد انتقاد بوده است. کتب متعددی به تاثیرات مخرب بالقوه گردشگری انبوه بر جوامع، فرهنگ و محیط زیست اشاره کرده‌اند. بسیاری از نویسندگان، این مصرف انبوه و کسانی را که از آن لذت میبرند را محکوم کرده و می‌کنند. در واقع، بحث در مورد مزایا و معایب گردشگری بحث بسیار پر تنشی است که همواره ادامه خواهد داشت. پیشرفت گردشگری، و به طور خاص گردشگری انبوه، در بسیاری از مناطق باعث از بین رفتن کیفیت محیط‌های طبیعی شده است. در دهه 60 میلادی آثار گردشگری انبوه و آگاهی بیشتر نسبت به تاثیرات مخرب بشر بر روی محیط زیست، منجر به وجود آمدن باوری کلی مبنی بر این شد که طبیعت یک منبع بی‌پایان نیست.
رابطه بین محیط زیست و گردشگری
امروزه مردم نسبت به محیط زیست حساسیت بسیار بیشتری دارند چون صنعت گردشگری تنها بخش اقتصادی است که محیط طبیعی یک محل را به عنوان بخش بسیار مهمی از محصول خود می‌داند. به عبارت دیگر، محیط طبیعی از مولفه های اصلی فعالیت های گردشگری است. کریپندورف (Krippendorf ) می‌گوید:”چشم انداز طبیعی، ماده اولیه صنعت گردشگری، دلیل وجود آن و نیروی انگیزش اقتصادی است”.
